«برای هر کاری خوب بودم، باور کن. هر کاری. تا این که آمدم این جا، پیش تو. خوب بودم در خندیدن، ادای مرده درآوردن، شاه بودن؛ هر کاری. اما حالا فقط روزهای تعطیل خوبم برای هر کار» مجله آموزش جهانی 2004
تعداد 2صفحه فایل ورد word و PDFدر حالت به صورت فشرده در قالب winzipقابل دانلود می باشد.
#فایل # word و PDF
#برای هر کاری خوب بودم، باور کن
#برای معلمان جوان کلاس درس
متن قابل ویرایش
ترجمه آموزش های جهانی ، آموزش برای همه
به انتخاب : محمد فایق مجیدی دهگلان
چاپ شده در هفته نامه های محلی دیدگاه ، سوران و....
کودکان مدرسه ای اگر آن چه را که در بالا آمده است به زبان نگویند می توان در سکوتشان و در واکنش و رفتارهایشان دریافت. این حکایت نظام آموزشی ماست؛ نظام آموزشی که خنده را بر لب های دانش آموزان جراحی می کند. کودک شاد، پرانرژی، فعال و جستجوگر پای به مدرسه می نهد و پس از مدتی سکوت و آرامشی کاذب بر رفتار و اعمالش حاکم می شود. اطرافیان همه می گویند: از روزی که به مدرسه رفته مودب شده، کم تر سوال می پرسد، به مدرسه می رود و برمی گردد خسته است راحت و آرام می خوابد. آن ها نمی دانند نظام آموزشی که عدم سیالیت و انعطاف پذیری از ویژگی های آن هاست، قدرت تحمل شور و شوق دانش آموزان را ندارد؛