صفحه محصول - دانلود فایل پاورپوینت آماده محلات نوسنتی TND

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (..pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 17 صفحه

قسمتی از متن PowerPoint (..pptx) :

بنام خدا طرح شهرسازی 5 موضوع: محلات نوسنتی TND چکیده در سالهای اخیر جنبش نو - شهرسازی به عنوان یکی از مطرح ترین دیدگاه های شهرسازی انسان گرا در سطح جهان مطرح گشته است . شکل گیری این جنبش به اواخر دهه 1970 و ابتدای دهه 1980 باز می گردد و طی دهه 1990 رشد سریعی داشته است به طوریکه در حال حاضر جزء مقوله های مهم شهرسازی دنیا می باشد . شکل دهندگان اولیه این دیدگاه به دنبال زنده کردن هنجارهای شهرسازی قدیم آمریکای شمالی بوده اند . هنجارهایی که نتیجه آنها ایجاد رفتارهای اجتماعی گسترده و تعامل انسانها با یکدیگر بوده است . در مقاله حاضر ابتدا تاریخجه جنبش نو- شهرسازی به اجمال مورد بررسی قرار گرفته است , سپس ماهیت و بستر و شرایطی که این جنبش در آن شکل گرفت ذکر شده و همچنین اصول کلی آن که توسط همایش نو- شهرسازی ارائه شده , مورد توجه قرار گرفته است . هدف کلی مقاله مرور تجربه بدست آمده در کشورهای خارجی و ارائه مبنایی برای باز زنده سازی ارزشهای قدیمی ساختار شهرهای سنتی می باشد , امری که با توجه به غنای شهرسازی سنتی ایران , دارای بستر مناسبی جهت اجرای طرح های جدید می باشد . کلید واژه ها: نو- شهرسازی , مسیرهای پیاده , طراحی نوسنتی , کاربری مختلط , حمل و نقل عمومی , اختلاط اجتماعی . مقدمه در دهه های اخیر مشکلات خاصی در زندگی شهری روزمره انسان بوجود آمده است که اغلب به علت استفاده بیش از اندازه از فن آوری مدرن ایجاد شده اند . در نتیجه روابط اجتماعی و سلامت روانی ساکنین شهرها , که در قرنهای گذشته جزئی از زندگی شهری بوده است , تحت تاثیر سبک زندگی جدید قرار گرفت . تعامل انسانها با یکدیگر کمتر شد و روابط آنها با یکدیگر به حداقل ممکن رسید . بطوریکه هم اکنون زندگی حومه ای در اطراف شهرهای آمریکا به عنوان نمونه بارز این گونه روابط اجتماعی شناخته می شود . نگرش پست مدرن در پاسخ به نیاز های اجتماعی انسان که در تمدن جدید تا حدودی نادیده گرفته شده است , ارزشهای قدیم را دوباره مطرح می سازد . در شهرسازی یکی از جنبشهای جدید پست مدرن در زمینه برنامه ریزی و طراحی شهری در سه دهه اخیر , جنبش نو- شهرسازی ( یا شهرسازی جدید ) بوده است .در بررسی سیر تحول شهرسازی جهان , پس از جنگ جهانی دوم به نوع نگرش جدیدی از شهرسازی بر می خوریم که جزئی از نگرش پست مدرن محسوب می گردد . این گونه شهرسازی که پایه های آن در زمان بازسازی جنگ جهانی شکل گرفت در اواخر دهه 1970 شکل نهایی به خود گرفت . در ابتدای دهه 1980 ایالات متحده آمریکا شاهد اجرای اولین نمونه های اجرای این نوع شهرسازی بوده است . معضلی به نام اتومبیل پس از جنگ جهانی دوم نمود پیدا کرد . خیابانها به سرعت مملو از اتومبیل شد و مشکلاتی نظیر آلودگی صوتی , آلودگی هوا و از بین رفتن چشم اندازها بوجود آمد . امروزه این مشکل در شهرهای بزرگ جهان مطرح است و غیر قابل زندگی شدن شهرها به مرور زمان به معضل اصلی شهرنشینی جهان تبدیل شده است. مردم شهرهای بزرگ کشورهای غربی برای گریز از این گونه مسائل به حومه شهرها پناه بردند . یکی از راه حلهایی که توسط شهرسازان و طراحان شهری اندیشیده شد بازگشت به ارزشها و هنجارهای اولیه شهرسازی بومی آمریکا, به ویژه در قرن نوزدهم بوده است . شهرهایی که هنوز به گستردگی شهرهای امروزی نبودند و اکثر فعالیتهای اصلی شهر به صورت متمرکز در مرکز شهر انجام می شد و در نتیجه در اثر رفت و آمد همه روزه مردم در سطح شهر و به ویژه در مرکز شهر تعامل اجتماعی در سطح وسیع بین ساکنین وجود داشت . تراکم این گونه شهرها در مرکز , بالا و رفته رفته در پیرامون به کمترین حد خود می رسید . برای حل مشکلات فوق الذکر تعدادی از شهرسازان و معمارهای مطرح , مولفه های اصلی شهرهای سنتی آمریکا را استخراج نمودند و سعی کردند در طراحی شهرهای جدید از آنها استفاده نمایند . جنبش مذکور در آمریکا به نام نو- شهرسازی معروف شد . تا کنون اکثر تلاشهای نو- شهرسازی در آمریکا صورت پذیرفته است ، اما کارهای مهمی نیز در کشورهای اروپایی نظیر انگلستان ، آلمان ، هلند ، بلژیک و سوئد و همچنین تعدادی از کشورهای در حال توسعه مثل گواتمالا ، فیلیپین ، ترکیه و مکزیک انجام شده است . نکات مهم در این گونه توسعه بسیارند که مهمترین آنها تکیه بر جابجایی ساکنین محلی به صورت پیاده و یا با استفاده از دوچرخه و یا وسائط نقلیه همگانی بوده است . امروزه نوشهرسازی با نامهایی از قبیل طراحی سنتی جدید ، توسعه وسائط نقلیه عمومی و توسعه بافت سنتی نیز شناخته می شود . نو- شهرسازی چیست ؟ نو- شهرسازی امروزه به یک دیدگاه اجتماعی تبدیل شده است . امروزه برنامه ریزان شهری , طراحان شهری , معمارها , سیاستگزاران اجتماعی , جامعه شناسها و بسیاری از دیگر متخصصین در یک پروژه نو- شهرسازی دخالت دارند . مشخصه اصلی این نگرش شهرسازی انسانگرا بودن و برجسته کردن نقش انسان در شهر امروزی است , به همان صورت که در گذشته دیده می شد. در حالت کلی نوشهرسازی دیدگاهی شهرسازانه است که بر ایجاد بافت شهری با مشخصه اساسی قابلیت راه پیمایی ساکنین و تامین مایحتاج و انجام کارهای روزانه زندگی از طریق پیمودن راه به صورت پیاده و دارا بودن مقیاس انسانی تاکید دارد . البته هدف حذف اتومبیل از زندگی روزانه نیست بلکه سعی می شود که پیاده ها ، با وجود اتومبیلها در سطح شهر ، احساس ایمنی و آسایش ، راحتی و رضایت نمایند. لزوم برخورد رو در رو و از نزدیک مردم با یکدیگر در نو- شهرسازی کاملاٌ مورد توجه قرار می گیرد . معمولاٌ در نو- شهرسازی سعی می شود انواع خانه ها با کیفیتها و وسعت ها و نماهای مختلف در کنار هم قرار گیرند. بنا بر این اقشار مردم از طبقات درآمدی متفاوت در کنار هم در چنین محله هایی زندگی می کنند و اختلاط درآمدی و فرهنگی حاصل می شود . این منازل به صورت ردیفی در کنار یکدیگر قرار می گیرند و چنانکه در معماری حومه ای آمریکا اجرا می شود جدا از هم ساخته نمی شوند . یک مسئله کلیدی در نوشهرسازی این است که خیابانهای محلی باریک و متعدد هستند . آنچه در اطراف مراکز شهرها دیده می شود الگویی برای طرح شبکه خیابانهاست . باریک بودن خیابانها می تواند سرعت اتومبیلها را به حد معقولی برساند و متعدد بودن خیابانها می تواند ترافیک عبوری را در مسیرهای متعدد تقسیم نماید . همچنین در صورت باریک و متعدد بودن خیابانها طی مسیر توسط پیاده ها و عبور از خیابانها آسانتر صورت می گیرد و ساکنین ترغیب به پیاده روی می شوند . در نمونه های آمریکایی معمولاٌ سعی می شود پارکینگ خانه ها به پشت منازل منتقل شود و هیچ اتومبیلی در نمای جلوی ساختمانها دیده نشود . در این حالت نمای ساختمان نزدیک پیاده روی خیابان است و به جای اتومبیلهای پارک شده در مقابل ساختمان ، نمای ساختمان قابل دیدن است . مهمترین عامل در نوشهرسازی پیاده رو ها هستند. در شهرسازی آمریکا پیاده روی هر بلوک شهری معمولاٌ چسبیده به جدول خیابان اجرا می شود و عابر پیاده مجبور است در مجاورت اتومبیلها حرکت نماید ، در حالیکه در نوشهرسازی سعی می شود پیاده رو بوسیله یک فضای سبز باریک به عرض 5 تا 10 فوت ( 5/1 تا 3 متر ) از جدول خیابان دور شود . یکی دیگر از عوامل مهمی که در این رویکرد توجه ویژه ای به آن می شود مسئله تراکم است . کوشش بر آن است که به مانند شهرهای قدیمی , تراکم در مرکز شهر بیشتر و در پیرامون شهر کمتر در نظر گرفته شود . در کل شهر نیز تراکم نسبت به ساخت و ساز حومه ای کاملاً بیشتر در نظر گرفته می شود . تراکم بالا , علاوه بر فوایدی که در ایجاد تعامل اجتماعی میان مردم دارد , نقش موثری در کاهش هزینه های عمومی جامعه به ویژه هزینه های ساخت بزرگراه ها و مصرف سوخت دارد . تراکم حداقل لازم برای یک سیستم اتوبوس خوب حداقل 20 واحد مسکونی در هکتار می باشد . از نظر نیومن و کنورثی تنها وقتی کوتاه بودن سفرها باعث استفاده کمتر از اتومبیل می شود که تراکم از 27 تا 31 نفر بر هکتار باشد . طبق این تحقیقات مصرف سرانه سوخت وقتی تراکم به 30 تا 40 نفر در هکتار می رسد کاهش می یابد . منطقه ای با تراکم کمتر از 12 تا 15 نفر در هکتار چنان از هم گسیخته است که انرژی فراوانی برای ایجاد یک سیستم حمل و نقل در آن لازم است . بنا بر این در نو – شهرسازی سعی می شود با ایجاد تراکم بالا در هزینه های ساخت و خدمات دهی بافت شهری صرفه جویی کرد . هرچند بر این نوع شهرسازی نام نو سنتی نیز گذارده شده است , اما تفاوتهایی با شهرسازی سنتی آمریکا دارد برای مثال نوع تقاطع در شبکه خیابانها در آنها متفاوت است . در شهرهای سنتی آمریکا از شبکه خیابانهای معمولی ( چهارراه های راست گوشه ) استفاده شده است . در حالیکه در نوشهرسازی برای ایجاد جذابیت بصری و کم کردن حجم ترافیک از تقاطع های سه راه T شکل , بهره برده می شود .