مبانی نظری و ادبیات تحقیق آلکسی تایمیا

قسمتی از متن:

تعریف آلکسی تایمیا


آلکسی تایمیا بعنوان یک صفت شخصیتی به معنای فقدان یا بروز مشکلاتی در شناسایی، توصیف و درگیر شدن با احساسات فردی است که اغلب به نفهمیدن احساسات دیگران نیز منجر می شود (پاویو و مک کیلوچ[2]، 2004).

آلکسی تایمیا به وضعیتی اطلاق می شود که فرد قادر به ابراز هیجان خود نباشد. این افراد در ابراز کلامی هیجانات و استفاده از تخیلات خود دچار مشکل می باشند. در چنین شرایطی بیماران در معرض خطر بیماری های روان تنی عمده مانند زخم معده، ناهنجاری های انسدادی مزمن تنفسی، اختلالات قلبی عروقی و؛ و نیز برخی از اختلالات روان پزشکی مثل افسردگی، اختلال شخصیت مرزی، وابستگی به مواد و ... می باشند.

آلکسی تایمیا به ناتوانی در پردازش شناختی اطلاعات هیجان و تنظیم هیجان ها گفته می شود. آلکسی تایمیا سازه ای است چند وجهی متشکل از دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف احساسات برای دیگران و جهت گیری فکری بیرونی. (پاویو و مک کیلوچ، 2004 ).

آلکسی تایمیا با دشواری در ایجاد تمایز میان حالات هیجانی مختلف و توانایی محدود تفکر در هیجانات و با استفاده از آن ها به هنگام مواجهه با موقعیت های استرس زا ارتباط دارد. هوش هیجانی و آلکسی تایمیا با متغیر های دیگر نظیر خود آگاهی، افسردگی، اضطراب، عزت نفس و استرس ادراک شده نیز رابطه دارند. خود آگاهی و عزت نفس احتمالاً هوش هیجانی بالاتر و آلکسی تایمیا هوش هیجانی پایین تر را پیش بینی می کند و بین هوش هیجانی با افسردگی، اضطراب و استرس ادراک شده همبستگی معکوس وجود دارد (مشتاق زاده، 1383).